Diyarbekir

Diyarbakır ilinin tarihi M.Ö 7000 yıllarına Cilalı Taş Devri’ne kadar uzanır. Tevrat'ta Adem'in Dicle ve Fırat nehri arasındaki bölgede yaşadığı rivayetler vardır. Zira Adem'in yaşamının bir kısmını Diyarbakır'da geçirmiştir. [kaynak belirtilmeli] Araştırmalarda güçlü deliler bulunmaktadır. Diyarbakır Çayönü'nde yapılan kazılarda dünyanın en eski köylerinden biri bulunmuştur. [kaynak belirtilmeli] Kent merkezinde M.Ö. 3000 yıllarında başlayarak Hurriler, Mittaniler, Medler, Persler,Büyük İskender, Selevkoslar, Roma İmparatorluğu, Bizanslılar, Araplar, ve Osmanlı devletinin eline geçmiştir. Surların projesini Yunus çizmiştir ve onun tarafından uygulanmıştır. 27 Mayıs 638 tarihinde sahabiler Diyarbakır'ı Bizans İmparatoru Heraklius'un elinden alarak Gaziantep, Urfa, Bağdat, Erbil, Mardin, Musul havalisini Diyarbakır'a bağladılar. Böylece Diyarbakır eyalet olarak İslam devletine bağlandı. İlde 7 peygamber 541 sahabe vardır. Elyesa, Zülkif, Yunus, İlyas, Enuş, Enes ve Harun'un mezarları bulunmaktadır. Mekke ve Medine'den sonra 3. peygamberler ve sahabiler şehri olarak kabul ediliyor.[kaynak belirtilmeli] Ardından Irak, Suriye ve Mısır takip ediyor. Ayrıca Yedi Uyurlar mağarası, bulunmaktadır. Kâbe'nin ilk ipek örtüsüde Diyarbakır'da işlenmiştir.
İklim

Bölgede karasal iklim hakimdir. Yazları çok sıcak ve kurak kışları ise çok soğuk ve sert yağışlı bir iklime sahiptir.Bu nedenle yaşama koşulları elverişlidir.
Bitki Örtüsü

Doğal bitki örtüsünü, genellikle otsu bitkilerin ağır bastığı bozkır bitkileri oluşturur. Bunlar İlkbahar'da kısa bir süre içinde yeşerip çiçeklenir, ama yağışların kesilmesiyle yaz başında kururlar. Çevredeki dağlar, yer yer meşe ormanlarıyla kaplıdır. Orman bakımından çok yoksul olan Karacadağ'ın Diyarbakır ili içindeki kesimlerinde yer yer meşe topluluklarına rastlanır. Ama ormanlar, ilin toplam yüzeyinin onda birini bile bulmaz.